Afgelopen zaterdag 22 juni werden de Beuningse veteranen weer geëerd tijdens de lokale veteranendag van de gemeente Beuningen. Dit gebeurdt de zaterdag voor de nationale veteranendag die gehouden wordt de laatste zaterdag van juni.

 

De weergoden waren ons goed gezind en we werden zelfs verrast met een licht zonnetje. De viering was ditmaal alweer voor de 16^e keer. Voor iedereen was er een witte anjerspeld, het symbool voor erkenning en waardering van de veteraan.

 

We zien het aantal aanwezigen niet stijgen maar van de 174 geregistreerde veteranen van Beuningen zien we meer bekendheid en betrokkenheid. Elke editie komen er nieuwe gezichten bij. We hopen dat de groei doorzet en dat het een steeds groter evenement wordt.

 

De waardering die de gemeente uitspreekt door de aanwezigheid van burgemeester Daphne Bergman is een stuk erkenning en waardering naar de veteranen toe en geeft de betrokkenheid weer.

 

De toespraak van de burgermeester en het gedicht voorgedragen door een leerling van basisschool de Vuurvlinder waren indrukwekkend.

Om de overleden veteranen te herdenken zijn er na het spelen van de taptoe, een minuut stilte, spelen reveille en het Wilhelmus door een trompettist, een aantal bloemstukken gelegd bij het monument.

 

Na het officiële gedeelte van herdenken was het tijd om te waarderen, vieren en bij te praten onder het genot van een drankje en een hapje in lunchroom Bijzonder Genieten. Dit is inderdaad een bijzondere ervaring, bediening door bijzonder personeel die onder leiding staan van Aart en Krystel. Zij dragen veteranen een warm hart toe en geven veteranen 10% korting bij elk bezoek.

 

We kijken terug op wederom een geslaagde dag en hopen u allen volgend jaar weer te verwelkomen bij de Beuningse veteranendag op 21 Juni 2025.

 

Het Veteranen Platform Beuningen

 

Houd onze agenda in de gaten op de Website en Facebook voor al onze activiteiten.

Toespraak burgemeester tijdens de veteranendag

 

Goedemiddag

 

“Nederland eert zijn veteranen. Met trots. Met overtuiging.”

 

Dat waren de laatste woorden van de toespraak van koning Willem-Alexander tijdens de tweede editie van Veteranendag in 2006. Kort daarvoor was deze jaarlijks terugkerende dag uitgeroepen tot een officieel nationaal evenement. Dat besluit was meer dan terecht, vind ik. Om in de woorden van onze koning te blijven: “Deze dag is bij uitstek dé gelegenheid om u als veteranen te eren. En te bedanken voor uw bijdrage aan het herstellen of behouden van de internationale rechtsorde.”

 

 

Dit jaar vindt Veteranendag voor de twintigste keer plaats in ons land. En twintig jaar later staat die internationale rechtsorde op veel plekken onder druk. Politieke spanningen leiden nationaal en internationaal tot een verharding in de samenleving. Leiden tot ruzie, conflict en oorlog. De roep om meer investeringen in onze defensiemacht is gestegen, evenals de uitgaven hiervoor. De kans dat Nederland betrokken raakt bij een internationaal conflict is er.

 

U bent er ook. Vandaag, hier in Beuningen. Misschien ook volgende week bij de landelijke bijeenkomst. En u was er toén ook. In het recente verleden, of het misschien wat minder recente verleden. U was er om die oh zo belangrijke vrede te bewaren. Of te herstellen. U was degene die onverschrokken op pad ging in landen als Afghanistan, het toenmalige Joegoslavië. Irak en al die andere landen waar de internationale rechtsorde onder druk stond.

 

Vandaag is uw dag. De dag waarop wij stilstaan bij uw verhalen. U treedt op deze dag “als groep, maar ook als persoon, als het ware uit de schaduw van de geschiedenis”, zei onze koning. Ik wil daar zelf aan toevoegen dat deze dag wat mij betreft ook een eerbetoon is aan uw moed en onverschrokkenheid. Zo dadelijk zijn wij met zijn allen één minuut stil. Eén minuut, waarin uw gedachten ongetwijfeld terug zullen gaan naar de reden waarom u nu hier staat. Eén minuut. Het zijn slechts zestig seconden. Maar wel zestig seconden waarin we terugdenken aan uw inzet, die misschien wel duizenden levens heeft gered.

 

De scholieren van De Vuurvlinder die hier staan, zijn onze toekomst. Zij groeien op in de wereld die wij voor ze achterlaten. Een wereld die momenteel op sommige plekken in brand staat. Figuurlijk, maar ook letterlijk. Soms houd ik mijn hart vast voor wat nog komen gaat. En tegelijkertijd heb ik er vertrouwen in. Vertrouwen dat er altijd weer nieuwe mensen zullen opstaan die zich actief in zullen zetten voor het bewaken van de internationale rechtsorde. Zij kunnen een voorbeeld nemen aan u. Want zonder u was diezelfde wereld er nog slechter aan toe geweest. Veel slechter…

 

 

 

Ik wil u daarom oproepen uw verhalen te delen. Met de scholieren. Met uw buren. Met iedereen die het maar wil horen. Het is goed om te zien dat u er vandaag bent. Ik ben er ook trots op dat u zo actief deelneemt aan onze jaarlijkse herdenking op 4 mei. En met diezelfde trots wandel ik in oktober graag weer samen met u de Sunset March in Nijmegen. Ik zal naar u luisteren. Want uw verhalen doen ertoe. U doet ertoe. Dank u wel.